1504 de Koe
© Karoly Effenberger

David Lynch meets Samuel Beckett in nieuwe productie van De Koe

Michaël Bellon
© Agenda Magazine
05/01/2016

In het nieuwe, surrealistische stuk van De KOE gaan personages langzaam ten onder aan duistere middelpuntzoekende krachten.

We wilden iets doen met de absurditeit van Samuel Beckett en het universum van David Lynch," legt Natali Broods uit, die samen met Willem de Wolf en Peter Van den Eede de kern vormt van de Antwerpse compagnie De KOE. "We hebben dus veel Lynch gekeken en Beckett gelezen, zonder er uiteindelijk iets letterlijks uit over te nemen. Wat ik fijn vind aan films en boeken, en wat je bijvoorbeeld ook bij dansvoorstellingen kan hebben, is dat ze mensen een bepaald gevoel kunnen bezorgen, zonder dat die achteraf precies kunnen uitleggen wat ze nu precies hebben gezien of gelezen. Ik hoop dat wij zoiets nu ook kunnen bereiken. We zijn de teksten die Peter en Willem hebben geschreven nog voortdurend aan het bewerken, en meer en meer begint alles op een goede manier te wringen en in zichzelf te keren. We maken nooit echt stukken met een duidelijk begin, midden en einde, maar nu proberen we alle bouwstenen uit elkaar te halen, zodat er andere zaken aan het licht kunnen komen."

Want hoe kom je eigenlijk tot aantrekkelijk absurdisme?
Natali Broods
: Je moet concreet genoeg blijven. Ik hou er zelf niet van als er zomaar wat geheimzinnigheden op een hoop worden gegooid om een bepaald effect te krijgen. Het absurde moet worden gevoed, het moet een bepaalde inhoud hebben, anders geloof je het niet meer. Als je daarvoor kan zorgen, dan geloof ik dat je door bepaalde ongerijmdheden op elkaar te laten volgen, of plots door te steken naar iets anders, een afstand creëert waardoor je alles anders gaat bekijken.

Oorspronkelijk zou dit ook een voorstelling worden over de politieke ambities van een actrice. Is van dat gegeven nog iets overgebleven?
Broods
: Het komt nog ter sprake dat we een voorstelling aan het maken waren over het voornemen om aan politiek te doen – en dan niet rechts of links maar in het midden. Het 'midden', waar iedereen zich tegenwoordig bevindt en dat tegelijkertijd en paradoxaal genoeg verdwijnt, is een van de kernwoorden van onze voorstelling. Verder kan ik zeggen dat het stuk wat mij betreft gaat over een afdaling in onszelf, waarbij we elkaar en onszelf kwijtraken. We beginnen de voorstelling ook met een afdaling in een ondergrondse parking waar we de uitgang niet meer van vinden.

Lynch associëren we behalve met het unheimliche ook met humor en interessante beelden.
Broods
: Er zitten ook grappige teksten en momenten in het stuk. Het feit dat we ons amuseren op de scène, en dat we nooit zwaar spelen, geeft de voorstelling iets lichts. Maar tegelijkertijd creëren we ook de bevreemdende sfeer van de angstdroom. Het zou ook kunnen dat we met beelden werken, maar zeker is dat nog niet.

Becket Boulevard

data:
* 14 > 16/1, 20.30, Kaaistudio's, Brussel
* 18/2, 20.30, CC Den Blank, Overijse
* 24/3, 20.30, Westrand, Dilbeek

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel-Stad, Podium

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni